Ο Σπύρος Μπιμπίλας έχει γράψει ιστορία στον χώρο της μεταγλώττισης, βάζοντας τη φωνή του σε μερικά από τα πιο αγαπημένα παιδικά όλων των εποχών – από τον «Αλαντίν» και τον «Βασιλιά των Λιονταριών», μέχρι τον «Σρεκ» και το «Kung Fu Panda». Όμως πίσω από αυτή την τεράστια πορεία, κρύβεται ένας άνθρωπος που, όπως αποκαλύπτει ο ίδιος, του έδωσε την πρώτη του ευκαιρία: ο Αντώνης Ρούσσος.Με ανάρτησή του…
Ο Σπύρος Μπιμπίλας έχει γράψει ιστορία στον χώρο της μεταγλώττισης, βάζοντας τη φωνή του σε μερικά από τα πιο αγαπημένα παιδικά όλων των εποχών – από τον «Αλαντίν» και τον «Βασιλιά των Λιονταριών», μέχρι τον «Σρεκ» και το «Kung Fu Panda». Όμως πίσω από αυτή την τεράστια πορεία, κρύβεται ένας άνθρωπος που, όπως αποκαλύπτει ο ίδιος, του έδωσε την πρώτη του ευκαιρία: ο Αντώνης Ρούσσος.
Με ανάρτησή του, ο ηθοποιός και βουλευτής της Πλεύσης Ελευθερίας αποχαιρέτησε τον άνθρωπο που τον πίστεψε και τον έβαλε στον μαγικό κόσμο της μεταγλώττισης πριν 45 χρόνια.
Ο Σπύρος Μπιμπίλας αποχαιρετά τον άνθρωπο που του άλλαξε τη ζωή
Έφυγε από τη ζωή στα 94 του ένας άνθρωπος που για πολλούς από εσάς μπορεί να μην σας θυμίζει ασφαλώς κάτι, αλλά για μένα έπαιξε ρόλο στη ζωή μου… Ο Αντώνης Ρούσσος, συνιδιοκτήτης και συνιδρυτής του ξακουστού Studio Cross, ενός από τα παλιότερα στούντιο μεταγλωττισμού στην Ελλάδα.
Θα σας διηγηθώ μια μικρή ιστορία για το πώς ξεκίνησα τη μεταγλώττιση, που την υπηρετώ 45 χρόνια ήδη, σαν ηθοποιός, σαν σκηνοθέτης-επιμελητής και σαν καθηγητής μεταγλώττισης στην Αθηναϊκή Δραματική Σχολή και σε σεμινάρια σε άλλες. Ανέβαινα το 1979 με τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο από τον Πειραιά, όπου έμενα, στην Αθήνα, και στο απέναντι κάθισμα καθόταν μία κοπέλα – πιάσαμε την κουβέντα. Ήταν ηθοποιός, η Ξάνθη Κριτσινέλια, που μετά δεν ακολούθησε τον δρόμο του θεάτρου, και μου είπε για τη μεταγλώττιση κι αν θα με ενδιέφερε να δουλέψω σε αυτόν τον τομέα. Τότε ήμουν νέος και είπα αμέσως ναι. Μου έδωσε ένα τηλέφωνο, πήρα με το που βγήκα από το τρένο – από ένα περίπτερο (δεν υπήρχαν τότε κινητά) – για να κάνω δοκιμαστικό στη Λεωφόρο Κατεχάκη…
Πήγα αμέσως και τότε είδα από κοντά ηθοποιούς που έγραφαν στο στούντιο την ξακουστή εκπομπή «Το μικρό σπίτι στο λιβάδι». Μόλις έκανα το δοκιμαστικό, μου είπαν «δεν θα φύγεις, μπαίνεις και γράφεις κανονικά» και ήδη εργάζεσαι σε εμάς. Μου έδωσαν τον ρόλο ενός παιδιού που κρατήθηκε ως το τέλος της σειράς… Αυτός ήταν ο άνθρωπος που με εμπιστεύτηκε, με πίστεψε γιατί είδε τις δυνατότητες της φωνής μου και με σύστησε σε πολλούς σκηνοθέτες που με πήραν σε σειρές – κι έτσι άρχισε η ιστορία μου στη μεταγλώττιση.
Τον ευχαριστώ πολύ τον κύριο Αντώνη. Θα τον θυμάμαι πάντα και δυστυχώς δεν θα είμαι αύριο στον αποχαιρετισμό του στο Κοιμητήριο Μαρκόπουλου στις 11:30 το πρωί γιατί βρίσκομαι εκτός Αθηνών. Όσοι είστε εκεί, μακάρι να βρίσκεστε κοντά στο τελευταίο του ταξίδι… Αγαπημένε φίλε μου Αντώνη, θα σε θυμάμαι πάντα, όπως κι όλοι οι μεταγλωττιστές-ηθοποιοί. Από όλους μας, θερμά συλλυπητήρια στους δικούς σου…
Αν μη τι άλλο, αυτή είναι μια ιστορία που αξίζει να μείνει, όπως και η φωνή του Σπύρου Μπιμπίλα που μεγάλωσε γενιές και γενιές παιδιών.
Δείτε και αυτά