Περίπου 3.500 χρόνια μετά την εποχή της, η τεχνολογία ανακατασκευής προσώπου «ζωντάνεψε» μια γυναίκα από τις Μυκήνες της ύστερης εποχής του χαλκού.
Η γυναίκα, περίπου 35 ετών, θάφτηκε σε ένα βασιλικό νεκροταφείο μεταξύ του 16ου και 17ου αιώνα π.Χ. Ο τάφος της αποκαλύφθηκε τη δεκαετία του 1950 στις Μυκήνες, την ιστορική πόλη που θεωρείται η θρυλική έδρα του βασιλιά Αγαμέμνονα, όπως καταγράφει ο βρε…
Περίπου 3.500 χρόνια μετά την εποχή της, η τεχνολογία ανακατασκευής προσώπου «ζωντάνεψε» μια γυναίκα από τις Μυκήνες της ύστερης εποχής του χαλκού.
Η γυναίκα, περίπου 35 ετών, θάφτηκε σε ένα βασιλικό νεκροταφείο μεταξύ του 16ου και 17ου αιώνα π.Χ. Ο τάφος της αποκαλύφθηκε τη δεκαετία του 1950 στις Μυκήνες, την ιστορική πόλη που θεωρείται η θρυλική έδρα του βασιλιά Αγαμέμνονα, όπως καταγράφει ο βρετανικός Guardian.
Η Δρ Έμιλι Χάουζερ, η ιστορικός που ανέθεσε την ψηφιακή ανακατασκευή του προσώπου, δήλωσε στον Observer: «Είναι απίστευτα σύγχρονη. Μου έκοψε την ανάσα».
«Για πρώτη φορά, κοιτάζουμε το πρόσωπο μιας γυναίκας από ένα βασίλειο που συνδέεται με την Ελένη της Τροίας – η αδελφή της Ελένης, η Κλυταιμνήστρα, ήταν βασίλισσα των Μυκηνών στον μύθο – και από όπου ο ποιητής Όμηρος φαντάστηκε τους Έλληνες του Τρωικού πολέμου να ξεκινούν. Τέτοιες ψηφιακές ανακατασκευές μας πείθουν ότι πρόκειται για πραγματικούς ανθρώπους».
Η Χάουζερ, ανώτερη λέκτορας κλασικών σπουδών και αρχαίας ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ, δήλωσε: «Είναι απίστευτα συναρπαστικό να σκεφτόμαστε ότι, για πρώτη φορά από τότε που μπήκε κάτω από τη γη πριν από 3.500 χρόνια, είμαστε σε θέση να κοιτάξουμε το πραγματικό πρόσωπο μιας βασιλικής γυναίκας της εποχής του χαλκού». «Αυτή η γυναίκα πέθανε γύρω στις αρχές της ύστερης χάλκινης εποχής, αρκετές εκατοντάδες χρόνια πριν από την υποτιθέμενη ημερομηνία του Τρωικού πολέμου».
Ένας ταλαντούχος ψηφιακός καλλιτέχνης, ο Juanjo Ortega G., αναδημιούργησε με εντυπωσιακή ακρίβεια το πρόσωπο μιας γυναίκας, βασισμένος σε μια πήλινη αναπαράσταση που είχε δημιουργηθεί τη δεκαετία του 1980 από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Η συγκεκριμένη γυναίκα είχε ταφεί φορώντας μια μάσκα προσώπου από ήλεκτρο, ενώ δίπλα της είχαν βρεθεί όπλα πολεμιστή – ανάμεσά τους τρία σπαθιά. Αρχικά θεωρήθηκε ότι τα όπλα συνδέονταν με τον άνδρα που είχε ταφεί πλάι της, αλλά πλέον πιστεύεται ότι ανήκαν στην ίδια.
Η Χάουζερ δήλωσε: «Η παραδοσιακή ιστορία λέει ότι, αν υπάρχει μια γυναίκα δίπλα σε έναν άνδρα, πρέπει να είναι η γυναίκα του». Στο παρελθόν είχαν παρατηρηθεί ομοιότητες στα πρόσωπα, αλλά το DNA επιβεβαίωσε ότι επρόκειτο για αδελφό και αδελφή και όχι για σύζυγο και σύζυγο.
Διαβάστε επίσης
«Αυτή η γυναίκα θάφτηκε εκεί λόγω της καταγωγής της, όχι λόγω του γάμου της. Αυτό μας λέει μια διαφορετική ιστορία σχετικά με το πόσο σημαντική ήταν… Τα δεδομένα που έρχονται στο φως δείχνουν ότι πολύ περισσότερα από αυτά που οι αρχαιολόγοι αποκαλούν κιτ πολεμιστών συνδέονται με γυναίκες παρά με άνδρες σε αυτές τις ταφές της ύστερης εποχής του χαλκού, γεγονός που ανατρέπει εντελώς τις υποθέσεις μας για το πώς οι γυναίκες συνδέονται με τον πόλεμο».
Πρόσθεσε ότι τα αρχαιολογικά στοιχεία και οι αναλύσεις DNA επιτρέπουν «στις πραγματικές γυναίκες της αρχαίας ιστορίας να βγουν από τη σκιά». Η κατάσταση των οστών της γυναίκας υποδηλώνει ότι έπασχε από αρθρίτιδα στη σπονδυλική στήλη και τα χέρια της, ίσως «απόδειξη της επαναλαμβανόμενης ύφανσης, μιας συνηθισμένης και σωματικά κουραστικής δραστηριότητας των γυναικών, την οποία έχουμε δει να αναλαμβάνει η Ελένη στην Ιλιάδα», δήλωσε η Χάουζερ. «Έτσι, αυτός είναι ένας θαυμάσιος τρόπος να συνδέσουμε τις εμπειρίες πραγματικών γυναικών με τους αρχαίους μύθους και τις ιστορίες».
Δείτε και αυτά