Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος υπήρξε μία από τις πιο χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου, με πορεία που ξεπέρασε τις τέσσερις δεκαετίες και καθιέρωση που αγκάλιασε τόσο το κοινό όσο και την καλλιτεχνική κοινότητα.Ο Παπαγιαννόπουλος γεννήθηκε στο Διακοφτό Αχαΐας στις 12 Ιουλίου 1912. Μετά τις σπουδές του στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, εμφανίστηκε για πρώτη …
Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος υπήρξε μία από τις πιο χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου, με πορεία που ξεπέρασε τις τέσσερις δεκαετίες και καθιέρωση που αγκάλιασε τόσο το κοινό όσο και την καλλιτεχνική κοινότητα.
Από το Διακοφτό στις μεγαλύτερες θεατρικές σκηνές
Ο Παπαγιαννόπουλος γεννήθηκε στο Διακοφτό Αχαΐας στις 12 Ιουλίου 1912. Μετά τις σπουδές του στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη σκηνή, στον ρόλο ενός ιππότη στον «Βασιλιά Ληρ». Παρέμεινε στο Εθνικό Θέατρο έως το 1941 και στη συνέχεια συμμετείχε σε μερικούς από τους σημαντικότερους θιάσους της εποχής. Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1947 στην ταινία «Τα παιδιά της Αθήνας» και συμμετείχε συνολικά σε 136 ταινίες, μεταξύ των οποίων οι: «Η βίλα των οργiων», «Ένας ιππότης για τη Βασούλα» και «Ο κύριος Πτέραρχος». Την τελευταία του κινηματογραφική παρουσίαση έκανε στο «Ταξίδι στα Κύθηρα». Στην τηλεόραση, ο ρόλος του κυρ-Γιώργη στο «Λούνα Παρκ» τον καθιέρωσε στο ευρύ κοινό.
Η προσωπική ζωή ενός σεμνού καλλιτέχνη
Ο Παπαγιαννόπουλος δεν παντρεύτηκε ποτέ, αν και διατηρούσε πλούσια προσωπική ζωή. Συνήθιζε να αστειεύεται για το ροχαλητό του λέγοντας: «Εγώ ροχαλίζω πολύ, ποια γυναίκα θα με ανεχτεί;» και όταν ο Αλέκος Σακελάριος τον ρώτησε για γάμο, απάντησε: «εγώ να παντρευτώ; Δεν πάω να πνιγώ καλύτερα;». Αν και συνοδευόταν συχνά από νεότερες γυναίκες, τις παρουσίαζε ως «ανιψιές», τόσο για να προστατέψει τις ίδιες όσο και για να διαφυλάξει την ιδιωτικότητά του.
Ο στενός του συνεργάτης Γιάννης Δαλιανίδης γνώρισε αρκετές από αυτές, ενώ ο ίδιος ζητούσε διακριτικά «ένα μικρό ρολάκι για την ανιψιά του» σε παραγωγές. Σε συνέντευξή του είχε δηλώσει: «Ούτε ωραίος είμαι, ούτε τον γόη κάνω και δεν σέρνονται οι γυναίκες πίσω μου», τονίζοντας την σεμνότητά του απέναντι στη δημοσιότητα.
Το ανεκπλήρωτο ειδύλλιο και τα τελευταία χρόνια
Ο μεγάλος του έρωτας, όπως έχει μαρτυρήσει ο ανιψιός του Τάκης Βλαστός, ήταν η ηθοποιός Άννα Καλουτά. Αν και την ερωτεύτηκε βαθιά, δεν την κατέκτησε ποτέ, καθώς εκείνη διατηρούσε σχέση με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα. Ο ίδιος σεβάστηκε τη σχέση τους, όμως η απόρριψη τον πλήγωσε βαθιά, οδηγώντας τον, για ένα διάστημα, σε απομόνωση. Ο Παπαγιαννόπουλος έζησε μοναχικά τα τελευταία χρόνια της ζωής του και έφυγε από τη ζωή στις 13 Απριλίου 1984, στο σπίτι του, όπου τον βρήκαν λίγες ημέρες αργότερα.
Ο Δήμος Διακοπτού τίμησε τη μνήμη του τοποθετώντας προτομή του στην παραλία της περιοχής, αναγνωρίζοντας όχι μόνο το έργο του, αλλά και τις πολλές αγαθοεργίες που προσέφερε σιωπηλά στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Το 1968, βραβεύτηκε με το Βραβείο Ελλήνων Κριτικών για την ερμηνεία του στην ταινία «Το κανόνι και το αηδόνι».
“Περπατούσαμε μέρα-νύχτα. Πολεμούσαμε με πέτρες”: Όταν ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος βρέθηκε στην πρώτη γραμμή το ’40
Σοκαριστικές οι μαρτυρίες που παρέθεσε κάποτε ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος στον Φρέντι Γερμανό, μιλώντας για τα ελληνο-αλβανικά σύνορα το 1940.
28η Οκτωβρίου: Όταν η Ελλάδα ξημέρωσε με πόλεμο…
«Η ιστορία της Αλβανίας, παιδιά, ήταν η εξής… Περπατούσαμε μέρα-νύχτα. Τη μέρα κρυφά, για να μη μας τα αεροπλάνα και τη νύχτα κανονικά πορείες…
Όποιος είχε κοντά του μουλάρι, ήταν ευτυχής. Τη νύχτα, έπιανες την ουρά από το μουλάρι και πήγαινες, ακόμη και να κοιμηθείς, μπορούσες έτσι, με κλειστά τα μάτια…
Στον πόλεμο νομίζεις ότι δεν ήσουν άλλος ποτέ.
Στον πόλεμο είναι φοβερές οι στιγμές», θα πει με λόγια τρεμάμενα ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος.
Η συγκίνησή του ήταν έκδηλη.
Ο Παπαγιαννόπουλος επιστρατεύτηκε το 1940 και πολέμησε στην πρώτη γραμμή…
«Δεν ξεχνιούνται όσα χρόνια και αν περάσουν.
Πώς να σβήσει από τη μνήμη μου η εξόρμηση στο ύψωμα του Αγ. Αθανασίου στη Χειμάρρα;
Ανεβήκαμε με χέρια και πόδια, πολεμώντας με πέτρες.
Είχα, θυμάμαι, πέντε φυσίγγια επί 20 ώρες. Εκεί που είχαμε σκαρφαλώσει, δεν μπορούσαν να μας φτάσουν τα μεταγωγικά.
Κι εμείς πολεμούσαμε με πέτρες».
Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος βγήκε τελικά ζωντανός από την πρώτη γραμμή του μετώπου και μετά τη συνθηκολόγηση, επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Διακοφτό.
Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος και άλλοι ηθοποιοί στον πόλεμο
Ήταν κι άλλοι, όμως… Πέρα από τον έφεδρο υπολοχαγό, Διονύση Παπαγιαννόπουλο. Ποιοι;
Θα πρέπει να καταγραφεί ότι οι… αείμνηστοι ηθοποιοί ς), Κώστας Χατζηχρήστος, Μάνος Κατράκης, Ντίνος Ηλιόπουλος (ασυρματιστής στο πυροβολικό), Παντελής Ζερβός (λοχίας στην πρώτη γραμμή), Νίκος Σταυρίδης (τραυματιοφορέας), και Μίμης Φωτόπουλος πολέμησαν κι αυτοί στο έπος του ’40.
Δείτε και αυτά